Fixatio
(hir.) fiksacija, (1) pričvršćivanje o nešto ili za nešto. Npr., ventrofixatio uteri; omentofixato; (2) način imobilisana prelomljene kosti. V. zavoj; (3) fiksiranje (hist.) u mikroskopskoj tehnici, jedan od postupaka da se oblik i struktura ćelija, tkiva i organa ustale i pripreme za dalji postupak brzim ubijanjem i očvršćavanjem pomoću raznih fizičkih postupaka i hemijskih sredstava (toplota, sušenje, smrzavanje, alkohol, formalin, ksieline i soli u raznim koncentracijama i smjesama); (4) (oft.) duže posmatranje predmeta tako da se zraci s nekog predmeta steknu u fovea centralis mrežnjače; (5) u fotografskoj tehnici, odstranjivanje odgovarajućim rastvorima supstancije osjetljivih na svjetlost poslije razvijanja ploča, filma ili fotografske hartije, čime se postiže ustaljenje slike; (6) (neur.), fiksacija, učvršćivanje neke stečene sklonosti, naročito motornih navika (ponavljanja jednog istog pokreta); afektivna f., uspostavljanje čvrste veze s nekim ili nečim u djetinjstvu i nenormalno zadržavanje te veze u djetinjem obliku u odraslog (po Freudu). Mnoge seksualne perverzije, kao i Edipov i Elektrin kompleks, pripisuje ta škola ovoj fiksaciji; f. komplementa, reakcija vezivanja ili fiksacije komplementa jeste serološka reakcija kojom se dokazuje, u krvi ili u drigm tečnostim bolesnika, prisutnost specifičnih antitijela (amboceptor) koja fiksiraju komplement.
