Inductio
Indukcija, (1) izvođenje opštih zakona iz pojedinih empirijskih utvrđenih činjenica; (2) uticanje, akt ili proces indukovanja, prouzrokovanje neke pojave, (3) (fiz.) stvaranje električne (indukovane) struje u nekom provodniku usljed uticaja neke druge susjedne struje ili magneta; (4) (psih.)izazivanje, prouzrokovanje duševnog poremećaja u zdravih osoba življenjem ili druženjem s duševnim bolesnicima. Taj duševni bolesnik (induktor) obično je intelektualno razvijeniji. Novooboljeli (indukovani) pokazuje iste poremećaje kao i induktor, koji brzo prolaze kad se odvoji od njega. Sin. folie a deux; (5) u genetici i teoriji evolucije, uticanje spoljašnjih činilaca; a) somatska i. bez uticaja na polne ćelije; b) somatska i. s uticajem na polne ćelije preko some (kako se zamišlja mehanizam «naslijeđa osobina stečenih u individualnom životu»); c) germinalna i., i koja utiče neposredo na polne ćelije; d) paralelna i., i. jednovremeno somatska i germinalna; (6) u fiziologiji i mehanici razvića uticanje jednog dijela embrionalnog tijela ili grupe ćelija (induktor) na drugi dio odnosno drugu grupu ćelija (npr. očni pehar na ektoderm, od koga postaje očno sočivo). Induktor je «akcioni sistem», dio na koji induktor utiče je «reakcioni sistem». Oba čine «indukcioni sistem». V. genetika, evolucija, soma, razviće.