Ćelija
Ćelijica, stanica, osnovna strukturna i funkcona jedinica životinjskog i biljnog organizma; auditivne ć., vlaknaste, dlakaste, senzitivne ć. Cortijevog organa koje primaju zvučne nadražaje. Naiv su dobile po tome što na vrhu imaju diferenciran niz trepalja u vidu dlačica; bazofilne ć., ćelije primjenljive za bazne boje, imaju bazofilnu citoplazmu ili granule u citoplazmi koje primaju baznu boju. U većini slučajeva ta se pojava zasniva na prisustvu ribonukleinske kiseline. Npr., nervne ć. S tigroidnom supstancijom, ć. S hromidijama, glavne ć. Želudačnih žlijezda, plazmociti, limfocit i dr.; Deitersove ć., (1) potporne ćelije Cortijevog organa raspoređene od 3-5 redova na kojiam leže spoljašnje (auditivne, dklakaste) ćelije; (2) neuroglijske ćelije zvjezdastog bolika, astrociti; (3) tip živčanih ćelija s drugim neuritom; djelomorfne ć., žljezdane ivične ćelije želudačnih žlijezda koje su jasnih granica i jasno obojene; u vezi su s lučenjem sone kiseline. Luče acidogen koji na površin želudačne sluznice oslobađa jone h+ u Cl-, a koje se pod dejstvom acidaze površnih ćelija jedine u sonu kiselinu: džinvoske ć., velike ć. Oko stranog tijela s mnogobrojnim jedrima koja se stvaraju oko stranog tijela i učestvuju u njegovoj resorpciji; Emnerove ć., drugi naziv za spermatocite II reda ili prespermatide u spermatogenetskom talasu sjemenog epitela; eozinofilna ć., ćelija primjenljiva za kisele boje, za eozin. Npr., eozinofilne ćelije prednjeg režnja hipofize ili eozinofilni leukocit; epiteloidne ć., ćelije slične epitelu, različitog oblika, postale obično od vezivnih, retikularnih ćelija. Npr., epiteloidne ćelije u srži timusa, u intimi krvnih sudova (Langhansove ć.), Leydigove ili intersticijalne ć. U sjemeniku, decidualne ć. U sluznici gravidne materice i dr.; ganglijske ć., nervne ćelije, u užem značenju te riječi nervne ćelije gangliona. Različitog su izgleda. Mogu biti s jednim produžetkom (unipolarne)
