Ugljen-dioksid
Jedinjenje ugljenika s kiseonikom. Postaje pri sagorijevanju ugljenika i organskih jedinjenja koja sadrže ugljenik. Bezbojan gas kiselog okusa. U vodi se rastvara i tom prilikom se djelomično jedini s vodom gradeći ugljenu kiselinu. U organizmu predstavlja krajnji proizvod metabolizma ugljenih hidrata i masti. Iz tkiva prelazi u krv i eliminuje se iz organizma uglavnom kroz pluća disanjem. U izdisajnom vazduhu nalazi se oko 4% CO2. Osim u živim organizmima on se stvara i pri raznovrsnim procesima u prirodi. Količina CO2 u prirodi regulišu zelene biljke, vodeni talozi i karbonati mora. CO2 ima važnu fiziološku ulogu jer reguliše disanje i pH u arterijskoj krvi. U vazduhu aveola ima ga oko 5,3 % do 6,3 % . U većim koncentracijama (iznad 8%) pojavljuje se katkad i dispnoja, a u koncentracijama iznad 15 % može da nastupi i opasnost po život. Do trovanja može da dođe pri spuštanju u duboke bunare ili stare grobnice, u pivarama i u podrumima pri vrenju šire. U vazduhu služi kao indikator za određivanje čistoće vazduha. Ako koncentracija u vazduhu pređe 1 do 1,5 vol.‰, smatra se da je vazduh zagađen. U podmornicama i rudnicima gornja podnošljiva granica iznosi 2-2,5 %.