| Syphilis |
Sifilis, hronično opšte infektivno oboljenje koje se prenosi kontaktom (najčešće snošajem) i intrauterino (prenošenjem infekcije s majke na plod); prouzrokovač je Treponema pallidum. Ricord je sredinom prošlog vijeka na osnovu simptomatologije podjelio tok neliječenog sifilisa na tri stadijuma. Ta podjela je i danas zadržana iz didaktičkih razloga. I stadijum (primarni s.) traje oko 9 nedelja: od trenutka infekcije do pojave egzantema; u ovom stadijumu se poslije inkubacije od 20 do 25 dana javlja prva vidljiva promjena sifilisa, primarni afekt; njemu sljeduje regionalni, a zatim univerzalni skleradenitis; sem toga, od 5. do 6. nedelje poslije infekcije može se naročitim reakcijama ustanoviti prisustvo sifilisnih antitijela u serumu. II stadijum (sekundarni s.) počinje ezgantemom i traje 2-5 godina, a karakteriše se pojavljivanjem polimorfnih egzantema (pjege, papule, gnojnice) u naletima, između pojedinih naleta postoji period latencije (period bez vidljivih znakova); promjene II stadijum vrlo su infektivne. III stadijum (tercijarni s.) postepeno nastaje iz II stadijuma pojavom destruktivnih promjena u vidu kvržica (tubera) i guma koje pratički nisu infektivne. Od sifilisa može da oboli svako tkivo i svaki organ; naročito je opasna lokalizacija na centralnom nervnom sistemu i aorti. Sin. leus venerea; s. congenita (s. hereditaria – pogrešan naziv), nastaje prenosom treponema s majke na plod za vrijeme trudnoće (poslije 5. mjeseca) krvnim putem. Može biti: (a) pravi ili rani sifilis (s. congenita praecox), koji se javlja od 2. nedelje do 5. mjeseca s promjenama direktno izazvanim blijedom spirohetom (penphigus syphiliticus, coryza); distrofički ili pozni kongenitalni sifilis (s. congenita tarda), s promjenama tipa trećeg stadijuma stečenog sifilisa ili distrofičkim promjenama (sedlast nos, sabijaste golenice, gluhoća, Hutchinsonovi zub), koje ukazuju na sifilisno porijeklo. Za dokazivanje sifilisa služi Wassermannova reakcija, koja po |
|
