| Hapatitis |
Zapaljenje jetre. U toku h. nastaju istovremeno degenerativne i zapaljenjske promjene tkiva jetre, čiji je najvažniji simptom žutica. H. se dijeli u akutni, subakutni i hronični. Po postanku h. može biti infektivan i toksiačn; infektivni h. izazvan je bakterijama, protozoama, spirohetama i virusima (npr. h. u toku tifusa ili pneumonije; h. u toku malarije; h. u toku sifilisa; virusni h. (sin. epidemijski h., inokulacioni h.); toksički h. nastaje dejstvom nekog otrova na jetru (npr. hloroforma, etra, bizmuta, olova, alkohola). |
|
| Haphalgesia |
V. znak (Pitresov) |
|
| Haploid |
Organizam s haploidnim, gametskim brojem hromosoma, s jednim genom (obelježenim sa n ili N), za razliku od diploida, koji sadrži 2n hromosoma, dva genoma. Broj hromosoma h. obiljećava se sa x kad se h. upoređuje s poliploidom. U prirodi se hiploidi normalno nalaze kao jedna faza (haplofaza) u smjeni generacija kod protista i nižih biljaka; to su haplonti, za razliku od druge faze (diplofaza), koju predstavljaju diplonti, zigoti s 2 n hromosoma. U raznih insekata mužjaci postaju iz neoplođenog jajeta s n hromosoma (haploidna partenogeneza). U složenijih organizama izgleda da jedan genom, iako sadrži sve vrste gena, ne može da izazove razviće normalne jedinke: haploidi su malog rasta, s malim organima i ćelijama, većinom sterilni mutanti. V. genom, diploid, zigot, mejoza, mutant, poliploid, razviće. |
|
| Hapteni |
Nepotpuni antigeni ili poluantigeni, supstancije koje ubrizgane u organizam ne izazivaju razvijanje antitijela, ali s odgovarajućim antitijelima (nastalim pod uticajem kompletnih ili punih antigena) daju specifične reakcije (precipitacija i dr.). Po hemijskom sastavu h. su najčešće polisaharidi. Vezani za izvjesne proteine, h. daju pune antigene ili prave antigene. |
|
| Haptoforna grupa po Ehrlichu |
Specifična grupa u molekulu toksina ili molekulu antitijela pomoću koje se toksini vezuju za antitijela ili receptore ćelija, a antitijela za odgovarajuće antigene, omogućujući tako pojavu specifične reakcije. |
|
