| Impregnatio |
Impregnacija; (embr.) prodiranje spermatozoida u jaje; (hist.) metod za izučavanje građe tkiva pomoću taloženja nerastvorljivih metalnih soli (najčešće srebra i hroma). |
|
| Impremeabilis |
Impermeabilan, nepropustljiv. |
|
| Impressio |
(1) udubljenje, npr. i. digitata, udubljenje na unutrašnoj površini svoda lubanje koje odgovarak onveksitetu moždane vijuge; (2) (psih.) impresija, utisak, uticaj nekog objekta na neku osobu koja ga zapaža ili anlizuje. |
|
| Impuls |
Podstrek; proces depolarizacije površinskog sloja (mišićnog ili nervnog vlakna); proces elektro-negativnosti; posljedica razdraženja koje se prenosi nervnim vlaknima u neki efektor (u mišićima i žljezdama). |
|
| Impulsivan |
Koji djeluje pod uticajem neodoljive sile ili nagona, a ne razumne volje. |
|
| Impulsivna radnja |
(psih.) radnja koja se obavlja bez ikakvog kočenja ili kontrole. Predstavlja čisti poremećaj volje bez učešća mišljenja. Javlja se u mladih postencefalitičara, u raznim psihozama, a i u psihopata. V. poriomania, kleptomania, pyromania, encephalitis. |
|
| Imun |
V. immunis |
|
| Imunitet |
Specifična otpornost život organizma prema uzročnicima zaraznih bolesti, koja se zasniva na prisustvu antijela; može biti aktivni i pasivni; aktivni i. nastaje ako u organizam dospije uzročnik koji ga nadržai na aktivnu produkciju antijela. On može biti prirodno stečen aktivan imunitet, koji se ostvaruje poslije prirodnih infekcija, i vještački stečen aktivan imunitet, koji nastaje poslije vještačkog unošenja antigena (vakcina); pasivni i. može biti prirodno stečen, koji se stiče za vrijeme intrauterinog života (fetus dobije prkeo majčine krvi i antitijela), i vještački stečen, koji se stiče poslije vještačkog unošenja imunskih seruma (gotovih antitijela); infektivni i. ili preimunicija, vrsta imuniteta prema superinfekciji, koji traje dok se uzročnici nalaze u organizmu (tuberkuloza i sifilis). |
|
| Imunizacija |
(1) postupak kojim se u organizmu stvara imunitet, (2) nastajanje imuniteta. V. imunitet. |
|
| Imunobiologija |
Oblast biologije koja e bavi izučavanjem onih supstancija i reakcija koje igraju ulogu u stvaranju imuniteta. |
|
| Imunodijagnostika |
Dijagnostički metod koji koristi razne imunoreakcije u svrhu postavljanja dijagnoze oboljenja (većinom zaraznih). I. se služi reakcijama in vivo (npr. kožne reakcije pri tuberkulozi, pri raznim alergijskim oboljenjima i dr.) i reakcijama in vitro (Widalova, Wassermannova, Weil-Felixova i dr.). |
|
| Imunofluorescencija |
Služi za otkrivanje specifičnih antigen-antitijela i široko se primjenjuje usvim domenima imunologije. Osniva se na mogućnostim da se globulinska antitijela «markiraju» fluor-hromima zadržavajući svoja imunogena svojstva. |
|
| Imunogen |
Sposoban da izazove imunitet; npr. za antigene i vakcine koji, kada se primjene pravilno, stvaraju imunitet kaže se da su imunogeni. |
|
| Imunohemija |
Nauka koja, pomoću metoda moderne biohemije, izučava pojave i probleme imuniteta, npr. hemijske osnove serološke specifičnosti, vkantitativne odnose reakcije antigen-antitijelo itd. |
|
| Imunohemolizini |
V. haemolysin |
|
